En zo sta je, na een heerlijke gezinsvakantie, ‘opeens’ weer op Rotterdam AirPort met zijn allen. Iets gebruinder dan bij vertrek en mooie herinneringen rijker. Alleen nog een taxi vinden die ons naar huis kan brengen…….

Met de taxi naar huis

Onze koffers waren al gedeeltelijk ingeladen bij de voorste taxi van de standplaats toen bleek dat niet alles erin zou passen. Een andere taxichauffeur, met grotere achterbak, werd erbij geroepen, alle koffers overgeheveld en zo vertrokken we alsnog van Rotterdam naar Wilnis met onze ‘nieuwe’ taxichauffeur. Hij vroeg beleefd naar onze vakantie, waar we vandaan kwamen, hoe het geweest was. De gebruikelijke small talk tussen een chauffeur en zijn passagiers. Tot het gesprek op zijn beroep kwam, zijn achtergrond (zijn ouders bleken eigenaar van een restaurant in Montenegro) en hoe hij ooit in Rotterdam beland was. De rest van de rit zat ik ademloos op het puntje van de achterbank.

Levensverhaal

Eenmaal thuis, toen we weer uit de taxi stapten, vroeg mijn oudste beduusd: “heeft deze man nou net zijn hele levensverhaal aan ons verteld?” En inderdaad ; wat we te horen kregen onderweg van Rotterdam naar Wilnis, was een beknopte versie van zijn levensverhaal. En wat voor één…… Dit avontuur zou makkelijk verfilmd of in boekvorm uitgebracht kunnen worden en maakte diepe indruk op ons.

Als 15-jarige (…..) jongen kwam deze , nu bijna 40- jarige man uit voormalig Joegoslavië, via een omweg terecht in ons land. Helemaal alleen, zonder enig bezit en met alleen wat kleingeld op zak. Na twee nachten buiten op een bankje werd hij opgemerkt door twee agenten. Er volgden jaren van obstakels, uitdagingen, procedures en struggles. Niet dat hij het op die manier vertelde. Het hele verhaal, inclusief alle gekmakende tegenwerkingen van ons bureaucratisch systeem, werd op een positieve en trotse manier verteld. Wij konden alleen maar vol bewondering luisteren, zo nu en dan een vraag stellend. Van een dakloze tiener die de taal niet spreekt, zonder verblijfsvergunning, zonder papieren, zonder vrienden of familie had deze energieke man een heel leven opgebouwd in Nederland. Met een huis, een eigen taxi, vrienden en een identiteitsbewijs die hij ons trots liet zien.

De beste goulash

Dankbaar voor alles wat hij hier in Nederland had weten op te bouwen was hij nu plannen aan het maken om terug te keren naar zijn geboorteland. Terug naar zijn ouders en de heerlijke (hij noemde het de beste ter wereld) goulash van zijn moeder. Want, zo vertelde hij ons, het is fijn om mooie schoenen, een huis en een grote auto te kunnen kopen. Maar we hebben niet veel nodig om gelukkig te zijn. Als we maar te eten hebben en samen kunnen zijn met vrienden en familie.

Samenzijn

Deze taxirit zal ik nooit meer vergeten. Het verhaal van deze man maakte diepe indruk op me en vervulde me met respect en dankbaarheid. Tegelijkertijd besefte ik wat vakanties zo waardevol maakt. Het samen kunnen zijn met familie, vrienden en geliefden. Volledige aandacht voor elkaar; samen lachen, samen eten, mooie gesprekken en simpelweg tijd met elkaar doorbrengen. Bij het uitstappen besloot hij zijn verhaal met een laatste advies aan mijn jongste dochter: je ouders zijn je beste vrienden in dit leven. Luister altijd goed naar ze want zij hebben altijd het beste met je voor.

Het Roseto effect

In mijn boek ‘Fit Fab 40’ vertel ik over het Roseto effect; de positieve impact die samenzijn met anderen en onderdeel uitmaken van een hechte gemeenschap heeft op onze gezondheid. Zelfs zodanig dat het de negatieve effecten van andere ongezonde gewoontes teniet kan doen. Wat onze taxichauffeur een nadeel vond aan Nederland was dat hij, als hij met een vriend wilde afspreken, dit nooit spontaan kon. “Er wordt eerst in de agenda gekeken om vervolgens een afspraak in te plannen.”. Dat was in zijn geboorteland wel anders. En ik besefte inderdaad hoe fijn ik dat altijd op vakanties vind; je bent ‘gewoon’ samen met elkaar en hoeft niet je agenda’s te trekken om met elkaar te kunnen eten. Je leeft meer bij de dag. Toch eens kijken hoe we die vakantie vibe nog wat meer kunnen integreren in het dagelijks leven hier in Nederland.